Blog

Ik ben een gemberthee meisje! Toch?

Ik kwam ik in de ochtend aan bij een ‘boardroom’-overleg. Bij de vraag om wat te drinken zei mijn gesprekspartner dat hij (ja het is een man, weet niet of dit uitmaakt in dit verhaal) dat hij verwachtte dat ik om gemberthee zou vragen. “Je bent toch een gembertheemeisje”? Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd: wat is dat? Wat bedoelt hij? En dat terwijl ik nog geen thee, oh nee koffie, op had ;-).

Niet dat ik het erg vind als iemand denkt dat ik graag gemberthee drink, maar blijkbaar is het een bepaald type mens… althans in de ogen van hem. Wat voor type mens is dat dan?

Ik heb maar gewoon om mijn vaste recept gevraagd: gewoon zwarte koffie, geen melk, geen suiker.

Het heeft me wel bezig gehouden wat dat is, een ‘gembertheemeisje’. Wat is dat een gembertheemeisje, wat vertelt ze werkelijk, ben ik het daarmee eens?

Ik haalde er wel een paar dingen uit. Allereerst vind ik het vreemd dat een man in een zakelijk gesprek me een meisje noemt. Ik zou het als een compliment kunnen opvatten op mijn leeftijd, of misschien is het wel schattig of vaderlijk bedoeld. Maar nee, dat past niet in mijn ogen. Het is een rangorde en dat past niet bij een gelijkwaardige positie.

Nog een kop koffie…

Is de typering misschien bedoeld als alternatief zijn?  Of soft, zweverig? Zou kunnen. Na een paar koppen koffie en enkele uren vergaderen ronden we af.

Uiteindelijk, bij het napraten, kwam het toch weer even langs ‘het gembertheemeisje’. De man noemde het weer toen ik een niet-alledaags idee naar voren bracht over de samenstelling van het team waar het over ging. Het was een voorstel, weldoordacht, en zeker niet passend binnen een algemene visie die breed gedragen wordt in de klassieke patronen. Of ik ben een vrouw die in een koffietentje een décaf cappuccino met havermelk zou bestellen. De toon die ik dacht te horen was: het moet apart en hip zijn, anders wil ze het niet. Doe ik anders omdat ik anders gevonden wil worden? Hm, not true for me.

Eerlijk gezegd is het mijn patroon om snel te denken dat wanneer iemand zo’n opmerking geeft, dit negatief bedoeld is, dus eigenlijk commentaar geeft op wie ik ben. Zonder deze aanname te willen doen, schakelde ik bewust naar het bevragen. Dit is de enige manier om te checken of mijn gevoel, angst of aanname klopt.

Dus ik wilde het toch weten: “wat bedoel je hiermee, wat wil je me vertellen, wat is een gembertheemeisje voor jou?”

Met een glimlach kreeg ik de reactie dat hij me maar aan het plagen was, maar dat geloof ik niet helemaal. Er zit een betekenis bij, zeker omdat hij het herhaalde. Het was een verwoording van een idee of een mening van hem. 

Uiteindelijk gaf hij me een antwoord: je doet dingen anders. Dus daarom vul ik in dat je je wel zo iemand zult zijn die gemberthee  bestelt of de bijzondere cappuccino. Die kan ik wel plaatsen. Een omweg om te zeggen dat ik dingen zeg of doe, die, zeker in de setting van de bestuurskamer, nieuw, anders en verrassend zijn. Hij zei uiteindelijk: “Je kijkt anders naar dingen.”

Toen had ik mijn antwoord: een gembertheemeisje is een vrouw die het lef heeft om a-typisch te zijn ten opzichte van de gesettelde wereld in de bestuurskamer! Check. Maar dan wel met een goede kop koffie ;-).

Ik haal hieruit een ‘note to myself’: ga dat andere idee, dat a-typisch denken, vooral steeds meer delen, want het mag er zijn en het wordt gezien. De enige manier om werkelijk een verschil te maken.

Note to you: wees een gembertheevrouw. Oftewel, breng wat anders in. Je hoeft geen bestuurder of directielid (geweest) te zijn om het goede gesprek in de boardroom te kunnen voeren. Er zijn veel aandachtsgebieden die aan bod moeten komen, en om die kennis te hebben, de goede vragen te stellen hoef je niet specifiek bestuurservaring te hebben. En ja in de ogen van sommigen maakt je dat a-typisch. Welkom bij de club ;-)!